Het Dwingelderveld staat al lang bekend als een van de belangrijkste vochtige heiden van Nederland, en ook tijdens de florakartering van 2024 bleek die reputatie meer dan terecht. Een subtiel golvend landschap waarboven de waas van roze dopheibloesem zweeft strekt zich daar over een groot oppervlak uit, en onder die waas, ertussen, allerlei zeldzaamheden en wonderlijkheden: wit en bruin bloeiende snavelbiezen, de rode glinstering van zonnedauw en ook, vaak dieper tussen de stengels en bladeren verborgen, mossen. Juist vochtige hei wordt gekenmerkt door een grote variatie van soorten uit deze groep. Levermossen zoals Broedkelkje, Bosspinragmos, IJl stompmos en Veendubbeltjesmos met blaadjes van maar een paar millimeter breed, maar daarom des te mooier, kruipen heimelijk over humus, over venige bodem en andere mossen. Veenmossen zoals Kussentjesveenmos en Zacht veenmos zijn er veel te vinden in lage matjes waaruit het water maar langzaam verdampt. En dan zijn er nog de soorten die door het hele land langzaam uit de vochtige heide aan het verdwijnen zijn; ook die werden op het Dwingelderveld gevonden, soorten als Gekroesd gaffeltandmos, Wollige bisschopsmuts en zelfs Goudklauwtjesmos.
Violet veenmos Gekroesd gaffeltandmos

Hoe bijzonder de vochtige heide van dit gebied is werd dus weer ruimschoots bewezen. Waar het Dwingelderveld minder om bekend staat zijn de bossen, maar ook die bleken dit jaar veel bijzonders te bieden. Hoewel ze hun oorsprong grotendeels in de aanplant voor productie vonden, hebben beheer en de tijd een goede invloed gehad. Soorten die hun zwaartepunt in het noorden van Europa hebben zoals Rode bosbes en Kraaihei vormen hier vaak een belangrijk deel van de ondergroei terwijl in laagtes Stekende wolfsklauw de kop opsteekt en veenmossen zoals Violet veenmos en Bosveenmos hangveentjes vormen. Op veel plekken werden deze soorten nieuw aangetroffen, ondanks de droge jaren die aan 2024 vooraf gingen. Mocht de toekomst niet te droog blijken zal het hier hopelijk alleen maar mooier worden.
 In het Dwingelderveld kwamen soms grote dekens van Stekende wolfsklauw voor